Hayat

Posted by PELİN on Mart 25, 2019 in

      Hayat, bir çok kişinin birçok düşünceyle tanımlayabileceği soyut bir şeydir. Peki sizce hayat nedir? Bu soruyu hiç kendinize ya da başkasına sordunuz mu? Bana soracak olursanız hayat; Sessiz bir haykırış, yeni beklentiler, ve hiç bitmeyecek bir arayış. Yani, gülün açması kadar güzel, suyun yanması kadar mucizevi. Bu hayatta neleri haykırıyoruz? Sevdiğimizin ismini, hislerimizi, acıları feryat ediyoruz. Peki sonuç? Elimize ne geçiyor haykırınca? Dağlar, taşlar çözüm buluyor mu derdimize ya da paylaşıyor mu sevinci heyecanı
en sıcak gelişmelerle? Ne bekliyoruz haykırmaktan? Kimse bilmese de haykırmak güzeldir derdimizi. Bazen kendi kalbine haykırır insan. Sorular sorar, bıkmadan usanmadan. Peki her bir serüvende farklı atışa sahip olan ve kendisine sorulan soruların bir çoğunu cevaplayan kalp sizce ne diyor bu duruma? İnsanların arayışı ile sürüklenen kalp hiç acı çekiyor mu? Senin davranışlarına oda 'neden?' sorusunu yöneltiyor mu? Hepimiz bir arayış içindeyiz, peki neyi arıyoruz? Doğduğumuzda, annemizi, büyürken ailemizi, ergenken yalnızlığı, sonra aşkı, aşkın getirdiği hayatı ve daha bitmek tükenmek bilmeyen arayışlar. Her biri bittikten sonra bir diğerine geçiyoruz. Peki aradığımız şeyi bulabiliyor muyuz? Ya da ne aradığımızı biliyor muyuz? Birbirinden farklı hikayelerde, birbirinden farklı arayışlar ve birbirinin aynısı sonuçlar. Sonuç hiçlik... Her hiçlikte kaybolan bir insan vardır. Her kayboluş bir bitiş midir peki ? Bence her bitiş yeni bir  başlangıçtır. Bir şey bittiğinde yenisi başlar. Başlamıyorsa bile bekleyiş içine girer insan, bu bekleyişte yeni bir sürecin başlangıcı demektir. Bu hayatta her şey birbirine bağlı ilerler. Sen yürürken her daim peşinden gelen gölgen gibi. Hayat insana dersler verir, her yeni ders yeni bir hayatın başlangıcı gibidir ve her iyiliğe rağmen nankörlük eder insan, hep kötülüğü görür. İyilik; Ağacın meyvesini yiyene kadardır, meyve yenince ağacın hükmü kalmaz. Kötülük ise; Bıçak izi gibidir, asla unutulmaz...